Za czucie powierzchniowe – odbieranie bodźców ze świata zewnętrznego – odpowiadają receptory w skórze, natomiast za czucie głębokie, tj. impulsów z wnętrzności i ze strony narządu ruchu – receptory w mięśniach i stawach.

Zaburzenia czucia są najczęściej występującym objawem neurologicznym. Dochodzi do nich w wyniku uszkodzenia lub zablokowania nerwów w ośrodkowym lub obwodowym układzie nerwowym na skutek np. udaru, zespołu Guillaina-Barrego (rzadkiej choroby autoimmunologicznej), uszkodzenia rdzenia kręgowego, dyskopatii, ucisku na nerw obwodowy.

Zaburzenie może prowadzić albo do czucia osłabionego (aż po jego zupełny zanik), albo nadmiernego (przeczulica).

Objawy przykładowe to: parestezje (zazwyczaj wrażenie mrowienia czy drętwienia), bóle fantomowe, nerwoból.

Fizjoterapia polega na prawidłowej stymulacji czucia w celu jego unormowania.