Zwany również zespołem cerebelarnym, polega na uszkodzeniu móżdżku (łac. cerebellum, części mózgu ważnej m.in. dla kontroli poruszania się). Przyczyną może być: zatrucie lekami, alkoholem, narkotykami, uraz głowy, krwotok do móżdżku, ropień móżdżku, wreszcie udar albo krwotok mózgowy. Ponadto zespół ten występuje u osób z encefalopatią Wernickego (tzw. alkoholową – powstałą w wyniku przewlekłego spożywania alkoholu, związaną z niedoborem witaminy B1) oraz z różnego typu ataksjami móżdżkowymi, jak np. ataksja rdzeniowo-móżdżkowa i ataksja Friedreicha. Uszkodzenie móżdżku stwierdzić można na podstawie pełnego badania neurologicznego oraz badań obrazowych (rezonans magnetyczny).

Objawami są: zaburzenia chodu (chód na szerokiej podstawie), niezborność ruchowa, obniżone napięcie mięśniowe, drżenie zamiarowe (tzn. w trakcie wykonywania zamierzonego ruchu, dotyczy szczególnie rąk), oczopląs, mowa skandowana.

Rehabilitacja polega na: reedukacji chodu, ćwiczeniach z obciążeniem, ćwiczeniach rytmicznych, ćwiczeniu równowagi i koordynacji, ćwiczeniu naprzemienności ruchów, ćwiczeniach zwiększających stabilizację centralną.